poniedziałek, 30 lipca 2018

Mea Culpa



Każdego dnia i w ułamku każdej sekundy na naszej planecie dochodzi do krzywdy, którą człowiek wyrządza drugiemu człowiekowi. Stajemy w obronie niezawisłości sądów, czyli władzy sądowniczej, tylko często zastanawiam się czy warto opowiadać się za ludźmi, którzy wydają napisane wyroki na kolanach pijanego prokuratora? Staramy się osądzać wszystkich, tylko nie osądzamy samych siebie, bo z tym mamy największy problem. Każde stado ma swojego przewodnika, który dominuje swoją błyskotliwością. Źle się dzieje, jeżeli przywódca stada ma problemy emocjonalne, wtedy i stado staje się chore. Nie daj Boże, żeby w takim kręgu wzajemnej adoracji, ktoś rozsądny zabrał głos lub się sprzeciwił. Stado na czele z przywódcą wyklucza takiego delikwenta i próbuje pogrzebać go żywcem. Sądy wydają często a może najczęściej, bardzo niesprawiedliwe wyroki i to samo dotyczy np. chorego stada. Społeczeństwo wydało kiedyś niesłuszny wyrok na mężczyźnie, którego syn został niewinnie osadzony w więzieniu. Ojciec chłopaka krótko po jego zatrzymaniu zmarł z powodu nieradzenia sobie z dokuczliwymi sąsiadami. Rodzina przeżyła horror i musiała znosić każdego dnia wiele pomówień. Kiedy chłopak odzyskał wolność i przywrócono mu dobre imię, żaden z sąsiadów nigdy nie przyznał się do błędu i nie przeprosił za krzywdy wyrządzone rodzinie. Stado okazało się nie tylko chore, ale i też na tyle złośliwe, że doprowadziło do kolejnej tragedii tej rodziny jaką była śmierć ojca chłopaka. Ludzie, często wysługują się innymi w celu dowartościowania się i odwrócenia od siebie uwagi. Najbardziej złośliwymi i skłonnymi do pomówień innych są osoby wierzące w Boga, czyli wszyscy ci, którzy chodzą do kościoła. Od tysięcy lat, nic się nie zmieniło, człowiek jako uczeń Jezusa nie nauczył się do tej pory lojalności i człowieczeństwa. Żyjemy życiem innych ludzi, bo ich życie jest ciekawsze. Obgadujemy innych i zniesławiamy ich, bo boimy się, żeby samemu nie być na językach. Próbujemy przypodobać się innym tylko po to, żeby ich później zniszczyć. Myślimy, że kiedy pójdziemy do kościoła, to stajemy się lepszym sortem i Bóg nam wybaczy małe i te duże winy. Nazywamy się dziećmi Bożymi, ale kiedy ogarnia nas podłość i zazdrość, stajemy się tylko narzędziem Szatana. Tysiące lat nauki o Bogu i dobroci i tysiące lat zmarnowanych przez chorych umysłowo przywódców stada.
Żaden ksiądz nie wyczyści naszego sumienia z grzechu. Sąd skazując winnego, nigdy nie wymaże jego winy. Człowiek nie będzie mógł wykreślić swojego złego postępowania, by pozbyć się grzechu. Nikt na tej planecie nie posiada takiej mocy sprawczej, aby dać 100% rozgrzeszenia drugiemu człowiekowi. Jedynie Sąd Najwyższy przed którym przyjdzie stanąć każdemu, może osądzać sprawiedliwie i skutecznie. Wszyscy musimy pamiętać, że za nasze uczynki, te złe i te dobre, zostaniemy sprawiedliwie osądzeni. Mogę stanąć przed stadem sadzących mnie wilków. Mogę powiedzieć prawdę prosto w oczy, tym których prawda boli. Mogę zachować milczenie, bo milczeniem wyjawię prawdę a ona i tak zostanie odświeżona przed Sądem Najwyższym - Ostatecznym. Żadne ziemskie prawo nigdy nie miało i nie będzie miało wpływu na prawdę, bo ona jest prawdą. Żaden ustrój polityczny i największe stado nigdy nie przetrwa w kłamstwie, jeżeli znajdzie się tylko jeden człowiek głoszący prawdę.
                                                                                               Mea Culpa…..Mea Maxima Culpa.

1 komentarz:

  1. Nigdy nikt nie zdoła wymazac grzechu pomimo,ze o nim zapomnimy to powroci on do nas po wielu latch i dotrze do nas jego swiadomosc wtedy kiedy bedzimy chcieli wziasc odpowiedzialnosc za niego i tego co przez to co sie w naszym zyciu wydarzylo ,bez prawdzwej skruchy i staniecia w prawdzie przed samy soba nie bedziemy mogli cieszyc sie chwila obecna i byc wewnetrznie spokojni i docenic tego co mimo wszystko zostalo nam dane od Boga

    OdpowiedzUsuń

Do wierzących i niewierzących

 Sprzyjająca pora i czas na przypomnienie cytatu Władysława Reymonta: Siłę człowieka mierzy się ilością jego nieprzyjaciół. Ilu zatem Jezus ...